Sıkılma Koltuğu

Zihnine sıkıcı işleri istemeyi öğretmek ister miydin?

Yapman gereken işe şevk bulamıyorsun, ama bir dizinin tüm sezonunu

izleyebilecek zamanın var.

Veya tam niyetlerine uygun davranıp spora gitmek isterken, birden tüm evini temizleyecek şevk bulabiliyorsun, yeter ki spora gitme diye.

Bunlar tanıdık mı? Evet ise sana çok sıkıcı bir tavsiyem var:

Sıkılma koltuğu!

Bize bir işi yapma şevki veren kimyasal, dopamindir. Açken doyduğumuzda veya arzuladığımız bir nesneye kavuştuğumuzda dopamin salgılarız.

Modern zamanlarda bize inanılmaz kolaylıkta dopamin salgılatan o kadar fazla şey var ki, artık basit işleri tekrarlamak için şevk bulamıyoruz, fakat çoğumuzun asıl ihtiyacı olan şey tam olarak da bu.

Sorunlarımız sandığımız kadar kompleks değiller. Bu yüzden, çözümler de aslında sandığımızdan daha basit olabiliyor.

Gelelim kurgumuza:

Bir koltuğu sıkılma koltuğu olarak seçiyorsun. Yapmak istediğin işi yapacak şevk bulamayıp, kendini verimsiz bir geciktirme döngüsünde bulursan, hemen işi olduğu gibi bırakıp koltuğa oturuyorsun.

O koltuktayken telefona bakmak, kitap okumak, müzik dinlemek vb yok. Sadece oturup sıkılacaksın. Dümdüz, bomboş, sıkılacaksın, kendini meşgul etmeden.

Sıkılmak, seni dopaminsiz bırakacak. Dopamine aç kalacaksın.

Ve sonunda,

Koltukta o kadar sıkılacaksın ki, kalkıp öbür işi yapmak sana dopamin salgılatır hale gelecek.

Seve seve, bile isteye o işi yapmak isteyeceksin, hem de bünyene rağmen değil, 

bünyenin desteğiyle.

Ne dersin? İşe yarar mı?

Dene ve gör :)